Om inspiratie op te doen voor een nieuw blog bladerde ik in het boekje ‘Grote en kleine denkers’ van Adriaan Wagenaar. In het boekje kwam ik de volgende uitspraak van Paul Arden, schrijver en reclamemaker, tegen: ‘De beste manier om nieuwe wegen te vinden, is om te verdwalen.’
Ik vind het heerlijk om te verdwalen, of eigenlijk, te dwalen. Dwalen in mijn hoofd, maar ook dwalen buiten, in de natuur. Vooral in de winter als het heel koud is en de zon laag aan de hemel staat in een strakblauwe lucht. Gewoon gaan lopen en wel zien waar je uitkomt. Heerlijk. Geen kaart, geen gps en de telefoon uit. Op weg gaan en luisteren naar wat de natuur je verteld. Een donker laantje met dicht op elkaar staande bomen overslaan omdat je daar geen goed gevoel bij krijgt. Languit in het groene gras gaan liggen omdat het er zo aanlokkelijk uit ziet. Even uitrusten met je rug tegen een beuk en dan verder gaan en wel zien waar je naar toe gaat. Zo ontdek je mooie dingen in de natuur en misschien ook wel over jezelf. Voor mijn denken kan het in ieder geval geen kwaad. De ene keer zorgt het dwalen voor een leeg hoofd en kan ik later weer fris aan de slag, de andere keer krijg ik tijdens het dwalen allerlei ideeën voor nieuwe projecten. Wat mij betreft een win-win situatie!

De laatste tijd lijkt het echter wel of iedereen bang is voor verandering, voor dwalen, bang dat ze niet zo kunnen leven als ze al jaren hebben gedaan, bang dat hun zekerheid verdwijnt, bang voor het onbekende. Ik begrijp dat wel tot op zekere hoogte, maar ik vind het zo jammer. Juist door het avontuur aan te gaan en dingen te doen die je normaal gesproken niet doet kun je op nieuwe inspirerende ideeën komen. Of inspirerende mensen ontmoeten. Je hoeft niet meteen uit vliegtuigen of van bruggen te springen om een avontuur aan te gaan en jezelf of anderen beter te leren kennen. Ik persoonlijk vind naar het museum gaan al een avontuur waar ik geïnspireerd weer vandaan kom. In een vorig blog heb ik daar al eens wat over geschreven. Ook vrijwilligers werk doen en zomaar besluiten om met onbekende mensen in een toneelstuk te gaan spelen, allemaal avonturen die ik eerst doodeng vond, maar waar ik van geleerd heb en door geïnspireerd ben geraakt.

Als filosoof heb ik met veel verschillende filosofische theorieën kennis gemaakt. Niet elke theorie of gedachte spreekt mij aan, maar wel heeft elke theorie en gedachte mij zelf aan het denken gezet, mijn denken verruimd. Dat is iets wat ik heel waardevol vind. Niet blijven hangen in je eigen ideeën, maar open staan voor de ideeën van anderen en daar iets van opsteken. Niet dat je nu meteen maar alles wat je kende moet verruilen voor het gedachtegoed van de ander, helemaal niet, maar open staan, luisteren en in gesprek gaan. En dat in gesprek gaan doe ik dan het liefst in de natuur. Ik vind het dan ook super leuk om een van onze nieuwe activiteiten hier aan te kondigen, de filosofische natuurwandeling. Je hoeft je tijdens deze wandeling, die de hele dag duurt, nergens druk om te maken, wij, Jettie en Diana, zorgen voor alles: de route, het eten en drinken, prikkelende teksten en natuurervaringen. Het enig wat jij hoeft te doen is genieten. De eerste wandeling staat gepland op 20 april 2018. Hou voor meer informatie de website in de gaten: www.filosofischewandelingen.nl/particulieren